Ik ga in maart 2006 vijf dagen met mijn ouders naar Rome. Ik ben al vaker in Italië geweest en zij nog niet. Ze hebben nog nooit gevlogen en ze wilden liever niet met een reisgezelschap naar Rome, omdat er dan meestal vaste tijdschema's zijn, waar wij graag van afwijken. 

Mijn ouders en ik hebben verschillende interesses. Mijn moeder weet veel van het Rooms Katholieke geloof: wat is er dan leuker dan de bakermat van dichtbij te bekijken? Het Vaticaan, de Paus, de Kerk van de Friezen... Allemaal leuk. Mijn vader houdt van bouwwerken. Hij kijkt naar de opbouw van grote dingen, hij meet graag (hoe dik is die pilaar wel niet?) en hij houdt van vliegen (maar dat weten we nu pas). Ik houd van schilderijen en marmer. Van oude dingen. Van de geschiedenis erachter. Ik heb een opleiding gevolgd tot restaurator.

Mijn ouders zijn allebei 60-jarigen dus we hebben lekker drie dagen ruim de tijd genomen om rustig aan te doen. Tijd om te genieten zonder haast. Een siësta, een wandeling, een terrasje... 


Vrijdag 10 maart

Airport Weeze heeft maar één vertrekhal, waarvandaan je heel goed de landingsbaan kan zien. Het is er rustig en degene die als eerste incheckt, mag als eerste aan boord van Ryan Air. Super, want dan kunnen we mooi met zijn drieën naast elkaar zitten. Bovendien nemen we géén plaats bij een vleugel, maar bij vrij uitzicht.

Mijn vader geniet van volle teugen van het vliegen. Het is bewolkt, maar we vliegen boven een laag knisperend witte stapelwolken, met de zon erboven. Het is prachtig; zeker als we de Alpen op een gegeven moment kunnen zien! Mijn moeder en ik zijn beide snel misselijk in voertuigen, maar gelukkig valt het allemaal mee. Mijn moeder zit zelfs ook nog even aan het raam en ook zij vind het allemaal prachtig.

In het vliegtuig kopen we drie tickets voor een 'goedkope' busrit naar het Centraal Station Termini, met Busmaatschappij Terravision. Een enkele reis kost € 8,- en een retourtje € 13,-. Helaas merken we direct na de bagageband al dat er een normale bus rijdt voor € 5,-.  Maar gelukkig blijft die bus overvol staan waar hij staat, terwijl die van ons al met 5 personen aan boord wegrijdt. Zo krijg je toch nog een gevoel van waar voor je geld.

De busrit is lang en we zijn blij dat we geen taxi hebben genomen: wat een chaos is het verkeer hier. De strepen op de weg worden volledig genegeerd en het is maar goed dat we zover vooruit kunnen kijken over het verkeer heen; de buschauffeur kan zo mooi anticiperen op alle capriolen van onze medeweggebruikers.

Bij het station Termini lopen we naar de metro en we gaan naar metrostation Ottaviano, want dit is het dichtst bij ons Hotel. Lopend over de Via Ottaviano zien we al de beeldenrij op de zuilen van het St. Pietersplein. Toch slaan we nog even een zijweggetje in om iets te eten. Een heerlijk warme (caldo !) tosti geeft direct een Italiaans gevoel. De straat is schitterend: alle boompjes staan in bloei! Het is hier al lente (de jas kan bijna uit), terwijl we in Nederland nog maar 3 graden hebben overdag.

We lopen door naar het hotel en 'moeten' over het St. Pietersplein.
Het is zo vreemd als je iets in het echt ziet, wat je tot nu toe alleen op tv hebt gezien! De beelden van het plein komen meestal van camera's in hoge torens of van helikopters. In dit geval sta je er écht. Het is/blijft bijzonder. Mijn ouders op het St. Pietersplein. Mooi.

We zijn nu echt wel moe. Van de reis, van het sjouwen met koffers, van alle indrukken... We lopen door naar het hotel. Plattegronden van Rome laten geen hoogteverschillen zien. Toch is Rome gebouwd op heuvels; ons hotel ligt halverwege een behoorlijk steile heuvel. Het hotel is ons aangeraden door een kennis: hij heeft hier al eens geslapen. Het wordt geleid door voornamelijk Duitse nonnen. De kamers zijn eenvoudig maar volledig. Geen tv of roomservice maar een stevig bed, warme douche, vriendelijk personeel en uitzicht op de St. Pieter!

Ik woon al jaren samen met mijn vriend en deze vakantie alleen met mijn ouders is uniek en schitterend. Maar na een hele dag samen reizen willen we allemaal graag even op onszelf zijn. Ik installeer me op mijn kamer en zij doen dat ook. We spreken af om een uur of zes zodat we kunnen eten.

's Avonds lopen we eerst nog even terug naar het St. Pietersplein. De lichten in de kamers van de Paus zijn aan: hij is thuis. (Wij niet.) De Basiliek is prachtig in het avondlicht. We bekijken alvast de eerste souvenir-kraampjes en gaan dan lekker wat eten bij één van de restaurantjes onderaan 'onze' heuvel. Daarna vroeg naar het heerlijke bed.

Zaterdag 11 maart

Het ontbijt bestaat uit vers gebakken broodjes, boter, jam, koffie en thee. We hebben (hoe Nederlands en hoe ontzettend handig) krentenbollen meegenomen en die eten we steeds als lunch. Het is wat miezerig weer, maar dat kan ons niet deren want we gaan toch de hele dag naar binnen: we gaan de Sixtijnse Kapel bekijken. Er is een lánge rij. We staan bijna een uur te wachten (de regen is inmiddels gelukkig opgehouden) maar dan zijn we binnen. De kaartjes kosten € 12 per stuk en hiervoor mag je een hele dag rondlopen in de Vaticaanse Musea (waar de Sixtijnse Kapel onderdeel van uitmaakt).

De route naar de Sixtijnse Kapel voert ons door de schitterende Vaticaanse Musea. Het is een adembenemende tocht door lange gangen die níet (zoals het klinkt als je museum zegt) vol zijn gestopt met vitrinekasten vol spullen, maar de muren en plafonds en vloeren zijn zélf het museum.

ALLES is bewerkt. Beschilderd, ingelegd marmer, verguld, wandtapijten, nog meer muurschilderingen... het is te veel om op te noemen.

       

     

In de Sixtijnse Kapel mag niet gefotografeerd worden. Het is ongeveer het Heiligste wat er bestaat in Vaticaanstad: hier wordt bijvoorbeeld een nieuwe Paus gekozen door de Kardinalen. De schilderingen op het plafond en het altaarstuk zijn gemaakt door Michelangelo. Deze beeldhouwer werd door een Paus gevraagd om de belangrijkste stukken uit het oude testament te schilderen. En het is hem goed gelukt; Dit zijn ongeveer de beroemdste schilderingen van de wereld geworden. Trouwens, alles is mooi. zelfs de trap naar de uitgang van de Musea is ongelofelijk.
 
Rond 14.00h zijn we de musea helemaal doorgeweest en hebben we overal goed bij stilgestaan. We hebben in de Sixtijnse Kapel een ruime tijd op de bankjes aan de zijkant gezeten; als je in het midden met je hoofd achterover gaat staan, duizelt het je allemaal voor de ogen. We nemen een fijne siësta en om een uur of 4 gaan we terug naar Vaticaanstad om de St. Pieters Basiliek van binnen te bekijken.
We komen langs een e-nor-me groep studenten die staan te wachten voor de ingang van de Audiëntiehal. Straks is er een dienst waarbij de Paus aanwezig is. Er zijn studenten uit allerlei landen, en ze staan uren in de rij om naar binnen te gaan. Onze rij is ook lang, maar het loopt vrij vlot door. Terwijl mijn ouders al in de rij staan, ren ik snel naar het postkantoor om de kaarten te versturen (leuk met Vaticaanse zegels en stempels!).

De St. Pieter is groot, het is overweldigend, het is móói.
De sfeer is totaal anders dan in de Sixtijnse Kapel. Daar waren de schilderingen het kunstwerk. Hier is het vooral bouwkunst die je de mond laat open vallen. Zoveel marmer, zoveel beelden, zo groot allemaal!!
Het is prachtig.

Mijn moeder wil graag het graf van de overleden Paus Johannes Paulus II zien, dus we dalen af in de catacomben van de basiliek. Hier, in ondergrondse gangen, liggen veel pausen begraven in hun tombes. Een paus mag zelf zijn graf-steen kiezen. Paus Johannes Paulus II koos een eenvoudige steen, geen praalgraf. Hier beneden loop je langs de crypte die van boven in de St. Pieter ook te bewonderen is: het graf van de apostel Petrus. De legendes zeggen dat hij op deze plek gekruisigd is en dat zijn botten begraven liggen in de heuvel waarop de basiliek is gebouwd.

 

Eenmaal buiten op het plein, zijn de beeldschermen aan, waardoor je mee kan kijken naar de Audiëntie-dienst. Het is behoorlijk fris op het plein, door de koude wind. Wij gaan vrij snel weer weg; opwarmen op de hotelkamer. Nog even uit eten (zal ik pizza nemen, lasagne, spaghetti..?) en vroeg slapen.

Zondag 12 maart

Het ontbijt kan genuttigd worden tussen 7.30h en 8.30h dus het is nog vroeg als we de broodjes al weer achter de kiezen hebben. De Nederlandstalige Eucharistieviering in de Kerk van de Friezen begint om half elf, maar er is van te voren nog een half uur uitleg over het gebouw en haar oorsprong. Mijn moeder en ik gaan even een stukje wandelen. Het is hier schitterend: bloeiende bomen en mooi uitzicht over de koepel van de St. Pieter. Ik wil een foto maken en merk dat ik mijn fototoestel niet in de tas heb zitten. Hij kán op de hotelkamer liggen, maar mijn gevoel zegt dat ik hem gisteravond in het restaurant heb laten liggen.
We hebben dichtbij gegeten, dus ik ren snel de heuvel af, en na een telefoontje met de werknemers van gisteravond geeft een vriendelijke meneer mij mijn fotocamera terug!! Ik ren naar het hotel en we gaan samen met mijn vader nog een keer terug naar het mooie uitzicht om de foto te maken die ik wilde.

 
We zitten netjes om 10 uur in een klein vol kerkje. Hiervan is een website: Friezenkerk.nl
Om 11.30 wordt de viering afgesloten en ik vind dat ik het netjes heb volgehouden als atheïst. Als we de trap aflopen, kijken we direct uit over een behoorlijk vol St. Pietersplein. De Paus Benedictus XVI zal om 12 uur 's middags het 'Angelus' bidden en een zegen uitspreken. Er worden om ons heen allemaal spandoeken uit tassen gehaald en ik experimenteer wat met de digitale camera in combinatie met een verrekijker. Ik kan wel behoorlijk wat inzoomen met mijn camera, maar ik krijg het raampje van de paus er niet duidelijk op. Met de verrekijker ervoor gaat het prima!

      

Na de zegen verdwijnt de Paus weer in zijn kamer en het plein stroomt langzaam leeg. Het is schitterend helder weer (zie de blauwe lucht hiernaast) en we gaan dus het dak van de Basiliek op. Hiervoor moet je wel weer eerst in de rij staan voor de kerk, en daarná nog voor de koepel. Beide rijen zijn lang, maar het gaat behoorlijk vlot.
Het eerste gedeelte (tot op het 'platte' dak) is met de lift te doen. Je kunt vanaf hier ín de koepel kijken (naar beneden in de kerk dus) en naar buiten op het dak. Als je hoger wil (tot bovenop de koepel) moet je meer dan 300 treden lopen op een schuin naar links overhellende trap. Ik heb het drie jaar geleden gedaan en ik besloot het mijn ouders niet aan te doen. Het uitzicht is nauwelijks mooier dan vanaf het dak, terwijl je de rest van de dag last houdt van bibberbenen en spierpijn.

Het uitzicht naar binnen in de kerk is schitterend. Je ziet prachtig de geometrische vormen die in de vloer gelegd zijn met marmer, en alle mensen lijken ongelofelijk klein. Er zit een groot hek rondom de galerij boven, waardoor foto's lastig te maken zijn. Maar het uitzicht is er niet minder om. Het zonlicht gaf bundels door de ramen heen. Bijna alsof er speciaal aan ons gedacht werd...

Op het dak hebben we lekker even gezeten. In de zon, uit de wind konden we zelfs onze jassen uitdoen! Heerlijk weer was het. Door de heldere lucht was ook het uitzicht hier adembenemend. Natuurlijk is het al heel bijzonder om de beelden die op de façade van de kerk staan van dichterbij te bekijken; ze zijn ontzettend groot! We hebben geschat dat ze wel 3 meter moeten zijn. Alle apostelen hebben een bordje met hun naam op de sokkel aan de achterkant. Ze staan afgebeeld met het voorwerp waardoor ze zouden zijn gestorven.

Tussen de beelden door kun je over de hele stad kijken. Het plein ervoor is net niet te zien, vanwege de afstand tot de rand. Maar je kunt wél helemaal in de verte de bergen zien; met sneeuw erop!!

Inmiddels is het vroeg in de middag; we hebben nog wel tijd om (vooruitlopend op ons schema met toeristische trekpleisters) alvast het Colosseum te bekijken. We nemen de metro en vlak nadat we zijn ingestapt vertelt mijn vader dat er iemand aan zijn broekzak zat. Iemand wilde zijn portemonnee stelen, maar dat is niet gelukt. Door dit incident zijn we van slag en als we moeten uitstappen bij het station Colosseum, gaat het mis. Mijn moeder stapt uit, ik stap uit, mijn vader ziet het te laat en blijft zitten.
In een moment denk ik: liever mijn moeder alleen op het perron hier, dan mijn vader alleen in de metro daar. Wetende dat de deuren dadelijk razendsnel sluiten, stap ik snel weer in. MIS. Mijn linkerbeen verdwijnt tussen de metro en het perron, terwijl mijn rechterbeen dubbelklapt. Er is lichte paniek, maar de metro blijft staan en de deuren gaan niet dicht. Ik word niet meegesleurd zoals je wel eens hoort op de radio. Mensen helpen me omhoog en een ogenblik later is de metro al weer weg en staan mijn vader en moeder en ik nog wat na te trillen op het perron.
Ik heb nergens last van. Een paar grote blauwe plekken en een behoorlijke schrik zijn alle schade. Zo gauw we boven komen bij de uitgang van de metro, komen er twee mannen in uniform op me af en vragen me in het Engels of ik EHBO nodig heb, of iets anders. Nee het gaat wel zo, toch bedankt.

En dan, zo gauw we het station uitlopen, zien we direct waarom het ook weer Colosseum genoemd is. Kolossaal. Ik heb besloten dat we niet naar binnen gaan; ik ben al eens binnen geweest en ik vond er (naast de mooie uitleg van de gids) niet veel aan. We lopen er omheen, gaan nog eens even zitten kijken en nemen de metro weer terug.

Maandag 13 maart

Vandaag wordt een buitengewone toeristendag. Even geen St. Pieter meer, maar de belangrijkste trekpleisters van Rome. Mijn vader loopt niet meer zo snel als ik, dus om de wandelroutes beperkt te houden, gaan we de heenweg lopend, en de terugweg met de metro. Het kruispunt dat ons hotel scheidt van de St. Pieter heeft geen zebrapaden maar een voetgangerstunnel. We hebben gezien dat deze tunnel ook een zijtak heeft waar een bordje bij staat met allerlei voorzieningen: restaurant, toilet, parkeerplekken, bussen enzovoort. We nemen de zijtak eens en kijken waar we uitkomen. We gaan dezelfde richting als de autotunnel (die bovengronds blijft) dus theoretisch moeten we aan de andere kant eruit komen.
We komen uit in een gigantische bushalte ondergronds. Na veel rondvragen worden we in de richting van een piepklein busje gestuurd en deze brengt ons zonder overstappen naar het Pantheon!! Het is de leukste rit van de vakantie en het scheelt ons weer een stuk lopen.

  
Het pantheon wordt goedgekeurd. Ik lees in mijn boekjes dat het huidige gebouw er staat vanaf ongeveer 200 na Chr, en dat het tot 1958 de grootste koepel in de wereld was met zijn 44.4 meter doorsnee. De koepel van de St Pieter is zelfs kleiner! We pakken een terrasje met thee, warme chocolademelk (bijna pure vloeibare chocolade!) en koekjes. Lekker in de zon. Vanuit hier zijn we verder gelopen naar de Trevi-fontein en we hebben er alledrie het traditionele muntje in gegooid (met rechterhand over linkerschouder) omdat de legende zegt dat je er dan ooit weer terug zal komen.

      

Rond een uur of 3 krijgen we toch wel trek en gaan we al lopend richting de St. Maria Maggiore op zoek naar een plek waar we een broodje kunnen eten. Lekker een warm broodje met Italiaanse kaas! Het eten hier is echt goed genieten.
De St. Maria Maggiore is een enorme kerk, die wederom de adem laat stokken. Wat een pracht en praal. Wat een schilderwerk en wát een goud!! Het is prachtig vanbinnen. Ik zie een vrouwelijke restaurator (!) bezig met het schoonmaken van een beschilderde muur. Deze kerk is onder andere beroemd vanwege een belangrijk heilig object: in een glazen kelk afgezet met goud wordt (zo zegt men) een stuk van de kribbe van Jezus bewaard. Nou, we hebben er alledrie eens goed naar gekeken en besloten dat het uitzonderlijk goed bewaard is gebleven: twee planken met een plaatje metaal aan elkaar gezet....
Meer dan tweeduizend jaar zonder aftakeling..? Lijkt ons stug.

                                                                             Rood: lopend heenweg,  blauw: bus-terugweg

 De bus brengt ons terug naar dichtbij het St. Pietersplein. We moeten namelijk nog even naar de EngelenBurcht. Dit is een fort dat in 130 gebouwd is om als mausoleum te dienen voor een keizer. De brug die over de Tiber gaat naar de burcht toe, is een beroemde. Pont D'Angelo is de Engelenbrug, ontworpen door architect Bernini. We lopen erover heen en als we bij het St. Pietersplein komen om voor een laatste maal gedag te zeggen, is er een politiemacht van jewelste op de been. Overal zwaailichten, een helikopter,  het plein is deels afgezet. Als het hele kruispunt wordt stilgezet, komt er een autostoet van het plein afgereden, steeds om en om: een politiewagen en een zwarte auto erachter. Ik ben aan de Zwitserse Garde gaan vragen wat er aan de hand was: blijkbaar waren het 19 auto's, met in één van hen Mubarak, de president van Egypte. Spannend!

 De lucht kleurt rood, het wordt avond en we gaan eten. Morgen staat de taxi om 7 uur te wachten!

Dinsdag 14 maart

Wetende dat het vliegen superleuk is, verheugt mijn vader zich er erg op. En hij krijgt een extraatje: het is ontzettend helder weer! We kunnen bizar ver kijken en alle Alpen afzonderlijk zien. Ik zie dorpen, wegen, meren en nog veel meer. En uiteindelijk zien we Duitsland in zicht komen.
Het vliegtuig brengt ons naar de luchthaven, mijn ouders brengen mij naar de trein en ik vraag direct wat hun volgende reis wordt.

Mijn moeder zegt vragend: 'Londen?'  Prima! ik ga mee!
(inmiddels zijn we daar geweest! lees hier het verslag)

Tips:

Zorg dat je koffers hebt met wieltjes in de breedte: wieltjes op een smal gedeelte vallen sneller om door een combinatie van hobbelige steentjes en topzwaarte.

Terravision is géén goedkope busmaatschappij. Voor 3 personen is een taxi goedkoper: die brengt je naar het centrum voor ongeveer € 30,-

Meer informatie over Vaticaanstad kun je vinden op vaticaanstad.startpagina.nl

Meer informatie over Rome kun je vinden op rome.pagina.nl

Boeiende informatie over de Roomse wereld: www.katholieknederland.nl

Ik vind het leuk als je een berichtje achterlaat in mijn gastenboek.

Zet er even bij welk verslag je hebt gelezen!